Na een drukke dag.....

17.00 uur....
Na een drukke dag, waarin ik vier bevallingen heb begeleid en zes kraamvisites heb gedaan, nadert het einde van mijn dienst.

Ik heb deze nacht weinig geslapen en achter de computer begint de vermoeidheid toe te slaan. Ik besluit om even een half uurtje te gaan liggen. Aan het einde van het half uurtje belt onze assistente Marijke met een mededeling. Nog even de laatste administratie doen en dan ga ik de dienst overdagen aan mijn collega, Loes.

Loes heeft me al eerder geholpen deze dag. Ze was mijn achterwacht. Ze is bij een bevalling gebleven en heeft een prachtige kerel geboren mogen laten worden. Ondertussen reed ik van bevalling naar bevalling en van ziekenhuis in ’s-Hertogenbosch naar ziekenhuis in Uden.

Gelukkig regelt mijn man het eten. Het is voor ons als verloskundigen belangrijk om een goede basis te hebben thuis. Iemand waar op je kan rekenen als je verhaal kwijt wilt of eten kookt na een drukke dienst. Vandaag maakt het me niet uit wat we eten, als het maar eten is. Mijn man “kookt”. Hij gaat frites halen bij ’t Vosje en neemt voor mij een salade mee.

Terwijl mijn man, Erwin ,onderweg is om eten te halen, gaat de diensttelefoon het is een cliënte. Ze vertelt dat ze denkt dat de bevalling begonnen is. Ze is de was aan het opvouwen, dat was een tip van Danique, verloskundige. Danique vroeg aan de cliënte, wat doe je als je gestrest bent en wat helpt je dan ontspannen? Cliënte: de was opvouwen. Dus zo gezegd zo gedaan.

Ik spreek met de cliënte af dat ik mijn eten op eet en dat ik er dan aan kom. Ik zit te wachten tot Erwin thuis komt. Na vijf minuten ga ik toch even bellen waar hij blijft. Hij rijdt ondertussen de oprit op.
Ik begin snel aan mijn salade. Halverwege mijn salade, begint in mijn onderbuik een gevoel te nestelen dat ik op moet schieten. Ik stop met eten en ga naar de cliënte.

Daar aangekomen is ze net klaar met de was opvouwen. Ze kletst er lekker op los. Dit is precies zoals ik haar ken. Dat vind ik altijd fijn, iemand al kennen voordat je binnen stapt.

Ze gaat op de bank zitten en vertelt hoe de dag is verlopen. Terwijl dat ze vertelt krijgt ze steeds meer blossen op haar wang. Dit heeft ze normaal ook , maar nu meer als anders. Naarmate de tijd vordert, is ze ook af en toe stil, legt haar handen op de buik en zucht dan zachtjes de weeën weg.

Samen gaan we naar boven om een inwendig onderzoek te doen. Ze heeft al 7-8 cm ontsluiting! Ik ga alles klaar zetten voor een thuisbevalling. Over klein half uur eindigt mijn dienst, dus informeer ik Loes alvast, dat ze mij straks kan komen aflossen.

Ondertussen rommelt de cliënte in huis. Het valt me op dat ze steeds een beetje stiller wordt tijdens de weeën. Op een gegeven moment ben ik haar kwijt. Na de wee komt ze van de zolder naar beneden, ze was op zoek naar de kruikenzakken.

De man van de cliënte heeft ondertussen ook frites gehaald. Hij eet zijn frikandel ondertussen op en Loes arriveert ook. De spullen voor de bevalling staan klaar, de baby kan komen.

De man van de cliënte gaat in het dorp nog even tanken. Stel je voor dat we toch naar het ziekenhuis moeten, dat is toch lastig met een lege tank.

Loes en ik nemen samen de dag nog even door.

In eens zegt de cliënte: "Ohh.. mijn vliezen breken, de baby komt er aan". Loes en ik leggen haar vlug op bed en zien haren onze kant op komen. Ik bel onder tussen de man van de cliënte en vraag hem waar hij is. Hij is bijna thuis en we proberen de cliënte te laten zuchten.

Dan komt de man binnen en een paar minuten later wordt er een prachtig manneke geboren.

Terugblik op mijn dienst vandaag. In 24 uur heb ik 5 bevallingen begeleid waarvan  Loes twee kinderen heeft mogen “aanpakken”. De andere kindjes werden in het ziekenhuis geboren onder leiding van de gynaecoloog, zonder mijn hulp.

Hard gewerkt maar op het scheiden van de dienst toch nog een prachtige bevalling gezien!